Wat ben jij? Een sneltrein of een stoomlocomotief?
Rare vraag hè? ;) Maar in gesprekken en het meekijken met anderen, is het me opgevallen dat de meeste vrouwen één van beide zijn. En daar hangt veel vanaf!
Laat het me uitleggen.
Sneltreinen zijn efficiënt. Ze weten precies waar ze heen willen, gaan van het ene grote doel naar het andere, en SNEL.
Althans, dat is de bedoeling.
Zoals de meeste moderne, snelle apparaten, zijn ze wel gauw stuk. En niet zo gemakkelijk te repareren ook. Liggen er eens blaadjes op het spoor, laat staan sneeuw? Vergeet het dan maar.
Als er iemand aan de noodrem trekt, omdat zich een onverwachte situatie voordoet, is het uren verder voor hij weer kan rijden.
En dan heb je de stoomlocomotief. Deze heeft ook een duidelijk einddoel, maar een compleet andere strategie. Langzaam maar zeker tuft hij door, oersterk en onverstoorbaar. Er zijn veel tussenstops onderweg, maar dat is geen probleem. Ze zijn deel van het plan. Gaat er eens een onderdeel kapot, is dat gemakkelijk te vervangen, en is hij zo weer op weg. Blaadjes op het spoor, slecht weer, geen probleem. Dan gaat 'ie nog iets minder snel, maar hij kan wel door!
Voel je hem aankomen? :)
Ik ben van nature een sneltrein. Ik weet exact waar ik heen wil, en wee degene die er tussen probeert te komen. (En... Ik heb 5 kinderen. Haha! ;) )
Vaak hoor ik zeer herkenbare vragen en opmerkingen van vrouwen.“Ik was zo lekker op weg, maar toen...” (Iemand trok aan de noodrem!)
“Met de kinderen erbij, kom ik echt nergens.”
“Ik heb het zo hard geprobeerd, maar ben echt uitgeput.”
“Ik loop continu achter de feiten aan.”
Jaren geleden realiseerde ik me, dat het onmogelijk was om full-time als sneltrein te functioneren in een gezin waarin met zoveel factoren rekening gehouden moet worden. Als elke interruptie ervoor zorgt dat ik niet meer verder kan, kom ik helemaal nergens. Dat was het punt waarop ik me deze analogie eigen heb gemaakt.Als we doelen willen behalen als moeders, terwijl we ondertussen al de ballen hoog moeten houden, zullen we ons moeten gedragen als de stoomtrein.
We zullen stabiel moeten zijn, wat er ook gebeurt.
Tussenstops moeten maken zonder daarover gefrustreerd te zijn.
Stug door moeten gaan, ook in zwaar weer.
Dat is echt niet gemakkelijk. Het vraagt om discipline in de dagelijkse dingen. Het vraagt om een duidelijke planning. Soms is al dat opnieuw opstarten wel eens lastig, en sputtert de motor een beetje tegen. Maar zolang het doel in het vizier is, lukt het toch!
Uiteindelijk komen we er wel
En denk eens aan al die geweldige plekjes die we tegen komen onderweg! De passagiers die we mee mogen pikken, en die een stuk met ons meereizen. Mensen waar we iets van leren, of die óns iets leren...
Oh ja, er is een tijd voor intercity's! Maar in het dagelijks leven met kleine kinderen, (en een man, en een baan, en buren, vrijwilligerswerk, onverwachte telefoontjes, huisdieren, hulpvragen, buikgriepjes, snotneuzen, …) is het vaak handiger om het tempo wat aan te passen. :)
Ik wens je heel veel succes en wijsheid, ook voor de aankomende week. Wat er ook gebeurt, houd je einddoel voor ogen en GA!
“If you can't fly, then run
If you can't run, then walk.
If you can't walk, then crawl.
But whatever you do, you have to keep moving forward.”
~ Martin Luther King Jr.
Liefs, Esther
